அழும் குழந்தையைக்கூட
அழகாய் சிரிக்கவைத்து
புகைப்படம் எடுக்க தெரிந்த
கலைஞன் நான்

எப்படி
உன் அழகான
புன்னகை மட்டும்
புரியாமல் போனது
எனக்கு

பிழையின்றி தமிழ்
எழுத தெரியாத என்னை
கவிஞனாக்கவே வந்து
தொலைத்திருக்கிறது காதல்.

அலை
நனைத்து விட்டு
போகும்
மணற்போல்,

என்றும்
உலராமலே
இருக்கும்
எனக்குள்
உன் காதல்!

எங்குதான்

கற்றுக்கொண்டதோ

என் விழிகள்!

உன்

குறும் பார்வையின்

வார்த்தைகளை

மொழிப் பெயர்ப்பதற்கு.

அன்று

மழை பெய்யும் நேரங்களில்

என்னை நினைப்பதாய் சொன்னாய்!

இன்றும் 

மழை பெய்கிறது

நான் உன்னை நினைக்கிறேன் 

நீ

என்னை நினைப்பாயா?

இறக்கவும் விடவில்லை,
இருக்கவும் விடவில்லை,

என்னதான் 
வேண்டுமாம்
உன் நினைவுகளுக்கு?

எத்தனை 
காதல் கடந்து வந்தாலும்

உன் 
இதயம் மட்டும் தான்
என் காதலுக்கான தாஜ்மகால்.