சனி, 25 செப்டம்பர், 2010
வேதனையாக இருந்த
என் இதயத்திற்கு,
மருந்தாக அன்பு கொண்டு நீ வந்தாய்.
பாலைவனமாய் இருந்த
என் இதயத்தில்,
காதல் பூவை அழகாக பூக்க வைத்தாய்.
என் காதலை எவ்வாறு சொல்வதென,
எனக்கு தெரியவில்லை
உன்னிடத்தில்.
நான் உன்னுடன் போடும் சண்டையில்,
ஒளிந்து மறைந்து இருக்கும்
நான் சொல்ல முடியாதிருக்கும்
உன் மேல் உள்ள என் காதல்!
தினந்தோறும்
கண்களில் கனவு சுமந்து
இதயத்தில் உன்னை வைத்து கொண்டு
வாழ்க்கை
என்னும் நரகத்தில்
தினம் தினம் வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கிறேன்.
அன்பே
உன்னை மறக்க வேண்டும்
என்றுதான் தினமும்நினைக்கின்றேன ்
ஆனால்
உன் பார்வைகள்
என் மேல்
விழூந்த அந்த நாளை ..
உனக்காய்
நான் கவிதை எழுதிய
அந்தநாட்களையும்
உனக்காக
ஒவ்வோர் நிமிடமும் இதயம் அனலாய்
கொதிக்க காத்திருந்த
அந்த
இனிய நாட்களையும் சேர்த்து
மறக்கத்தான்
ஆனால்
என்னால்
மறக்க முடியவில்லையே ..
இதற்கு குழுசேர்:
இடுகைகள் (Atom)